13 thousand kilometers flying

From Belgium to the Netherlands to Kenya and to Johannesburg .

Van België naar Nederland naar Kenia en naar Johannesburg .

English version

Alone, that’s how I felt. Saying goodbye to family and leaving everything behind for almost five months is hard but I’m not the kind that gets emotional about these things. I wanted to go on adventures and this was an amazing opportunity. Still it hurts like hell to give my boyfriend a final hug. Even more than 24 hours later I still feel hurt when I think of it.

It was the second time on a plane for me and the first time alone. It was scary and everything looked so big and difficult. It was funny at the customs in Zaventem. An old man argued with a customs officer because he was not allowed to take his box of eggs with him. Of course, the eggs broke. From then on, the troubles kept coming. My first flight was 50 minutes late, so I had to run to my next flight. That was a flight of eight hours and it was no fun. I sat in between two larger men who used the typical ‘man-split’. One also had a bottle of rum while he wasn’t allowed to have it. After an argument with the stewardess he could keep his bottle if he kept it in his backpack. Later on the flight I asked the other man if he could stand up because I had to use the bathroom. I should not have asked that because he started doing things under his coat that he put like a blanket on his legs. He had taken of his pants during the flight! The next and final flight was quieter. The plane was not fully booked so I did not have anyone beside me. To get out of the plane we had a problem with the bridge. It took a long time before we could get off the plane.

I thought 'finally, the worst is over'. I was wrong because my taxi did not show up. After an hour of calling around, we found out that the driver had made a mistake and would not come pick me up. Exhausted from the flight, I arranged everything with my father's girlfriend. She called a new cab for me that picked me up in half an hour. Eventually after two hours of waiting I could leave the airport. But we did not find the right building and ended up looking for it for almost two hours. Then I was taken care of by the person in charge of my student room. She took me everywhere and made sure I had Wi-Fi. Because due to problems with my student card I could not access the Wi-Fi until Monday. Panic of course since I need Wi-Fi to reach people. Now I am in my room. We will start barbecuing or like they say it here: braaien.

Nederlandse versie:

13 duizend kilometer vliegen

Alleen, zo voelde ik mij wel. Afscheid nemen van familie en alles achterlaten voor bijna vijf maand is hard maar ik ben niet het type dat voor zoiets erg emotioneel wordt. Ik heb altijd avonturen willen beleven en dit was een buitenkansje. Toch heb ik het nog nooit zo lastig gehad als het moment dat ik afscheid van mijn vriend moest nemen. Zelf nu meer dan 24 uur later heb ik het nog steeds moeilijk als ik aan dat moment terugdenk.

Het was de tweede keer dat ik op een vliegtuig zou zitten en de eerste keer alleen. Het was eng want alles leek zo groot. Bij de douane in Zaventem werd het al grappig. Een oude man maakte ruzie met een douanier omdat hij zijn doosje eitjes niet mocht meenemen. Natuurlijk braken de eitjes. Vanaf dan begon het ene na het andere. Mijn eerste vlucht had uiteindelijk 50 minuten vertraging waardoor ik mocht sprinten naar mijn volgende vlucht. Die duurde acht uur en het was geen pretje. Ik zat in het midden tussen twee gezette mannen die hun benen in de typische ‘man-split’ plaatsen. De ene had dan een fles sterke drank mee, vermoedelijk rum. Na heel wat ruzie met de stewardess mocht hij het flesje houden als hij er niet van ging drinken. Meer naar het einde van de vlucht vroeg ik aan de andere man of hij kon opstaan zodat ik naar het toilet kon. Dat had ik beter niet gevraagd want hij begon van alles te doen onder zijn jas die over zijn benen lag. Hij had zijn broek gewoon af gedaan tijdens de vlucht! De vlucht hierna was rustiger. Het vliegtuig was niet volgeboekt waardoor ik niemand naast me had zitten. Om uit te stappen was er wel een probleem met de brug. Het duurde erg lang voordat we uit konden stappen.

Ik dacht ‘eindelijk ik ben van het ergste af’. Dat had ik goed mis want mijn taxi kwam niet opdagen. Na een uur rondbellen kwamen we te weten dat de chauffeur een fout had gemaakt en dus niet achter mijn zou komen. Uitgeput en kapot van de vlucht regelde ik alles met mijn vaders vriendin. Ze zorgde dat ik een nieuwe taxi kreeg. Uiteindelijk na twee uur wachten kon ik vertrekken. Maar we vonden het juiste gebouw niet en hebben uiteindelijk bijna 2 uur zitten zoeken. Daarna werd ik opgevangen door de verantwoordelijke van mijn kot. Ze bracht me overal naartoe en zorgde dat ik zeker wifi had. Want door problemen met mijn studentenkaart kon ik eerst niet op de wifi tot maandag. Paniek natuurlijk aangezien ik wifi nodig heb om mensen te bereiken. Nu zit ik in mijn kamertje. We gaan zo meteen gaan barbecueën of braaien zoals ze het hier zeggen.